De Transpersoonlijke positie

Vandaag een stukje over wat ik de Transpersoonlijke positie zou willen noemen. Iemand is bijvoorbeeld doodsbang voor spinnen, heeft last van arachnofobie. De gebruikelijke therapievorm is dan om de persoon langzaam, stapje voor stapje te laten wennen aan het verschijnsel spin en telkens een intensere blootstelling aan het verschijnsel spin, tot het punt dat die persoon een grote spin over zijn armkan laten lopen zonder het bewustzijn te verliezen van angst of afkeer.
Hij heeft nu een Transpersoonlijke positie ingenomen t.a.v. het verschijnsel spin.
Is dat belangrijk?
Ja. Niet omdat het die persoon op slag tot een ander persoon maakt, maar omdat hij zich verruimd heeft; als het ware een wat ruimere persoonlijkheid heeft verworven. Die persoon zal waarschijnlijk nooit een groot spinnenliefhebber worden, maar omdat z’n angst eenmaal is overwonnen, weet hij dat hij nooit meer zo bang hoeft te zijn als voorheen.
En nu komen we op een interessant punt. Hoezo ruimere persoonlijkheid?
Wát is een persoonlijkheid, wát kenmerkt het, hoe definieer je het?
Volgens de Van Dale “datgene wat een persoon karakteriseert”. Ik zou het willen omschrijven als volgt:
een persoonlijkheid is een samenstelsel van kenmerkende verschijnselen van die mens. Hij is ‘dit’ en daarom niet ‘dát’. Hij is man en dus niet vrouw. Hij houdt van katten en minder van honden. Hij houdt van de lente en dus minder of niet van de zomer, de herfst en de winter. Hij houdt van lezen en minder van TV-kijken. Hij houdt niet van sport, maar wel van toneel. Al die kenmerkende dingen bij elkaar bepalen de persoonlijkheid.
Als iemand dus één van die dingen verruimt naar een Transpersoonlijke positie, wordt zijn persoonlijkheid minder gedefinieerd persoonlijk op dat punt.
Als die iemand daar een levensstijl van gaat maken en op steeds meer punten van z’n persoonlijkheid een Transpersoonlijk standpunt in gaat nemen, verruimt hij zijn persoonlijkheid tot een steeds minder gedefinieerd en strak iets en wordt steeds Transpersoonlijker.

En is dat wenselijk dan?
Ja. Want hoe strak persoonlijker iemand is, hoe moeilijker hij zich kan aanpassen aan andere of veranderde omstandigheden. Iemand die b.v. absoluut panisch wordt bij het idee dat in een schuurtje een spin zou kunnen zitten, heeft een probleem wanneer er per sé iets uit dat schuurtje moet worden gehaald.
Hoe Transpersoonlijker iemand is, hoe minder moeite hij heeft om zich aan te passen als de omstandigheden dat vereisen. Zo iemand wordt als persoonlijkheid minder uitgesproken, transparanter, flexibeler. Hij houdt niet zo erg van spruitjes, maar als er nu eenmaal spruitjes op tafel staan, eet hij spruitjes. Hij valt op langharige blonde vrouwen, maar heeft geen moeite om een relatie te hebben met een kort- en zwartharige vrouw, zolang de chemie tussen hen maar klopt.
Zo’n mens geeft en heeft minder problemen, tot heil van hemzelf en zijn omgeving.

Wat is Transpersoonlijk

Als ik vertel dat ik Transpersoonlijk therapeut ben, is de eerste onvermijdelijke vraag: wat is Transpersoonlijk?
Het antwoord is eigenlijk heel simpel. Transpersoonlijk is alles wat menselijk is plus alles wat boven het gewone menselijke uitgaat.
Het gemakkelijkst is dit te illustreren met het volgende: een Transpersoonlijk mens is iemand die in ‘iets’ geloofd. Hoe die mens dat noemt is van geen belang. De één noemt het God, de ander Allah, een ander Brahma, een ander alleen een vaag “Iets”.
Iemand gelooft in ‘Iets’ op grond van wie hij of zij is. Hij (of zij) heeft iets meegemaakt of voelt gewoon dat er meer tussen hemel en aarde is dan we kunnen zien en aanraken.

We leven in een wereld, een maatschappij die grotendeels wordt bepaald door mensen die ‘nergens’ in geloven en daar ook naar leven door zich uitsluitend materialistisch te richten en te leven. Het resultaat is dat de wereld naar de knoppen dreigt te gaan.
Er is echter ook een minderheid, een grote minderheid overigens, die wel ‘ergens’ in geloofd, maar daar geen kant mee uitkan en die de dupe dreigt te worden van die meerderheid. Als de officiële doctrine is dat God dood is, durf dan maar te zeggen dat je in God gelooft.
In de rijke Roomse jaren kon je beter het lef niet hebben om te zeggen dat je niet in God geloofde. In deze tijd wordt je meewarig bekeken als je zegt dat je wél in God (of ‘Iets’) geloofd. Maar het is niet voor niets dat allerlei paranormale programma’s, met name op de commerciële TV-zenders, zo’n succes zijn.

Een niet te verwaarloze groep mensen voelt dat er meer is tussen hemel en aarde dan er officieel en ‘wetenschappelijk’ verklaard kan worden. Dat is de Transpersoonlijke mens. Die is niet georganiseerd en wil dat ook niet zijn. Die wil wel erkend worden en ergens bij horen. Bij mensen die ongeveer hetzelfde denken als hijzelf.
Als ongeveer 2 mensen op de honderd anders zijn, voelen ze zich een kleine minderheid waar niet naar geluisterd wordt en die niet serieus hoeft te worden genomen. Maar op de 6 miljard mensen praten we dan toch over zo’n 60 miljoen mensen! Dat is dus een nogal grote minderheid waar je toe behoort. Die weliswaar geen beleid kan maken en niet kan bepalen hoe we met de dingen omgaan, maar wel degelijk een factor van belang is. Al is het maar voor zichzelf en gelijkdenkende en -voelende.

De Transpersoonlijke mens

Deze blog is ontstaan door de behoefte mijn gedachten en overwegingen te delen met mensen die misschien die gedachten en overwegingen de moeite waard vinden. Soms heb ik het (al dan niet terechte) gevoel dat die gedachten de moeite waard zijn. Zolang ze alleen in mijn hoofd zitten kan dat niet getoetst worden, maar door het verschijnsel blog kan 'de wereld' er kennis van nemen en misschien geïnspireerd raken door die gedachten.
Een blog leent zich hier ook heel goed voor, omdat er niet per sé een lijn in hoeft te zitten zoals in een boek. Veel van mijn gedachten zijn overwegingen over iets wat een kort of wat langer stukje oplevert wat eigenlijk verder op zichzelf staat. Ik heb nooit kans gezien om er iets van een boek van te maken en zo tot publicatie te komen.
Het betekent niet dat er helemaal geen samenhang inzit. Maar de samenhang blijkt alleen op de wat langere termijn. Die zit namelijk in de Transpersoonlijke visie die uit alles spreekt en de onderliggende voedingsbron van alles is. Overigens is het begrip Transpersoonlijk ook maar een woord. Het is een woord dat de lading dekt, maar er zijn meer woorden mogelijk: spiritueel, geestelijk, integraal. Maar het beestje moet een naam hebben en ik ben nu eenmaal Transpersoonlijk therapeut omdat ik daar een opleiding voor heb gevolgd. Dat maakt het voorzetsel "Transpersoonlijk" dus legitiem. Ik schrijf het ook altijd met een hoofdletter om aan te geven dat het zaken betreft die het persoonlijke overstijgen. En zaken die het persoonlijke overstijgen worden al eeuwenlang aangeduid met een hoofdletter.
Ik hoop oprecht met deze blog mensen te kunnen inspireren of in ieder geval te amuseren.
Veel leesplezier en hopelijk tot ziens!